Partijgenoten,
Ook dit jaar willen PvdA afdeling Rheden Rozendaal en GroenLinks Rheden/Rozendaal de 1 mei viering voorbereiden en uitvoeren, dit jaar op een zaterdag!
Het zal lastig worden om de 1 mei viering van vorig jaar, (die van 17 juli…) te overtreffen, maar we willen deze dag niet ongemerkt voorbij laten gaan.
/* /*]]>*/
1 mei viering, Vooraankondiging
Even wat zaken op een rijtje, dan weet eenieder wat er reeds gedaan is en wat er nog gebeuren moet.
Op verzoek is de locatie reeds gepland, te weten ‘het Sprengenhus’ te Laag Soeren.
We kunnen daar in de ontvangstruimte en ook in de zaal: er is een beamer+scherm beschikbaar, we rekenen op 50 personen.
Voorgestelde tijd voor de bijeenkomst van 15-18 uur! Let op: dit is een voorgestelde tijd: de beheerder heeft de uiteindelijke tijd gewoon open gehouden.
Dan, de politieke partijen die deelnemen aan de viering: SP is verzocht deel te nemen en aan de FNV wordt ook gedacht.
Hans Witt (GL) is gevraagd – en heeft toegezegd -om de bijeenkomst te begeleiden en we vragen onze Bert of ie weer komt trompetteren!!
Een Tema hebben we ook gevonden:
Vanuit de PvdA verzorgt Annelies de Jonge een inleiding onder de titel ‘Politiek is geen gereedschap’
en Groen Links vroeg zich af of we een bijeenkomst kunnen doen onder de titel
‘kan bezuinigen links zijn’?
Annelies de Jonge draait zich warm in de coulissen voor een inleiding, we kunnen haar vragen of ze het andere thema er ook bij wil kan doen.
Wellicht zijn er meer ideeën voor een actuele inleiding? Laat even weten.
Tot zover enkele berichten hierover met de vraag om zo snel mogelijk, maar uiterlijk voor 13 april even te reageren via de email mnoorland@hi.nl of constans.pos@planet.nl
Vast bedankt,
Groeten namens PvdA afd. Rheden Rozendaal
en GroenLinks afdeling Rheden en Rozendaal
Marleen Noorland
Constans Pos
Bijlage
Inleiding van Annelies de Jonge: verscheen in gewestelijke column.
Het door onze achterban ervaren verlies aan zeggenschap en het gevoel van onzekerheid over recht en vrijheid - tot uiting komend in de overwinningen van de LPF, SP en de PVV - is een logisch gevolg van de door de PvdA onzorgvuldige omarming van het neo - liberalisme. De ideologie die zich richt op het verkleinen van de overheid en het vermarkten van de publieke sector. Het effect is een machtig maatschappelijk middenveld. Politiek, burger en Staat hebben het nakijken. Een mooi christendemocratisch streven, maar tegengesteld aan de uitgangspunten van de sociaaldemocratie en zelfs van het (zuiver) liberalisme. De sociaal-democratie zal haar verlies - Europa breed - aan draagvlak en leden slechts kunnen keren als zij inziet dat de wijze waarop de publieke sector vermarkt, geliberaliseerd en geprivatiseerd wordt, de spreiding van macht, kennis en inkomen kwaad doet en onze achterban terugdrukt in de positie waaruit zij zich sinds de Franse Revolutie heeft losgewrikt.
Het probleem van de wijze waarop de publieke sector is vermarkt is niet zozeer het groeien van de onderklasse, hoewel wij de plicht hebben de relatie tussen vermarkting en toename van armoede te onderzoeken en aan te pakken. Het probleem zit ‘m veel meer in het feit dat vermarkting gepaard gaat met machtsoverdracht aan anonieme personen, besturen en processen verstopt achter een front-office en in papieren beloften. Het leveren van publieke diensten is overgedragen aan private partijen, slechts gebonden door een volksvertegenwoordiging die niet kan agenderen of sturen, maar slechts kan ingrijpen als iets niet goed gaat. “Corrigerend optreden” heet dat, met vergaande bureaucratisering tot gevolg. Dat heeft niets meer te maken met de strijd voor idealen, maar alles met het gebruik van politiek als gereedschap. Een handig stuk gereedschap om toegankelijkheid te waarborgen en kwaliteitseisen te stellen. Politiek zal niets meer dan een gereedschap zijn op het moment dat het huidige wetsvoorstel van de Minister van Justitie Hirsch Ballin (CDA) wordt aangenomen, waarin is voorzien dat voormalige publieke instellingen zoals woningbouwcoöperaties, ziekenhuizen, zorginstellingen en scholen, privaat geld mogen aantrekken en winstuitkeringen mogen doen.
Waar in het verleden wederkerigheid tussen Staat en burger centraal stond, is het afnemen van diensten door de burger vandaag niets meer of minder dan een zaak tussen de geprivatiseerde leverancier en de klant. De klant kan bij bezwaar een klachtenformulier invullen en wordt, afhankelijk van zijn macht, kennis, inkomen, of grote mond wel of niet gehoord. En dus werkt de PvdA mee aan de manifestatie van een samenleving waarin slechts de wet van de sterkste zal heersen, met directeur/bestuurders aan het hoofd die zich niet zelden (zullen) laten leiden door enkel winstbejag en eigenbelang. Een samenleving die noch strookt met de PvdA beginselen, noch door onze achterban gewenst wordt. De logica van de private domein is, om met de woorden van prof. dr. Frank Ankersmit te spreken, ‘maatgevend geworden op het domein van de overheid’. Een situatie die ons ‘terugvoert naar het middeleeuwse feodalisme. Het politieke systeem dat publieke bevoegdheden in handen legde van privé personen en individuen tot horigen maakte.
De politiek blijft - van lokaal tot Europees niveau - met lege handen achter. Onmachtig om de regie te voeren of energie en richting te geven. Zij kan zich slechts nog manifesteren op dat terrein waar de Staat nog het monopolie heeft: geweld en repressie. Of springt hijgerig in een hype om van de daken te roepen dat dit toch allemaal niet kan en zeker niet de bedoeling is. De ophef over de hoge salarissen door bestuurders, afgedwongen in de op afstand gezette publieke sector die zich wel marktconform moet ontwikkelen is een voorbeeld. De “moord-en-brand” kritiek rondom de plannen van de geprivatiseerde verzekeraars om geprivatiseerde ziekenhuizen over te nemen, een ander.
Het kapitalisme of de globalisering en sich zijn daarom niet de schuldigen, maar het feit dat er volstrekt onvoldoende nagedacht werd, is en wordt over de vraag hoe beiden gestuurd of vorm gegeven kunnen worden en waar het geven van vertrouwen en de verplichting tot het leveren van verantwoording plaats heeft en zou moeten vinden. Macht en tegenmacht zijn uit balans geraakt. Daardoor is de democratie in gevaar gebracht. Niet de legitimiteit van de rolverdeling tussen overheid en middenveld staat ter discussie, zoals Staf Depla en Steven de Waal stellen maar, veel erger nog, de legitimiteit van de rolverdeling tussen Staat en burger.
De oplossing ligt ‘m echter niet in de introductie van nog meer medezeggenschap door inspraak, commissies of het houden van referenda, compleet met ongelijke machtsverhoudingen. De oplossing ligt ‘m in het organiseren van daadwerkelijke tegenmacht zodat zelfreinigend vermogen weer komt te liggen bij de door de burgers gekozen volksvertegenwoordiging van lokaal tot Europees niveau. Of zoals Den Uyl betoogde: ‘de politiek dient bij te dragen aan het overbruggen van die formidabele kloof die nog steeds de smalle leidende laag van de grote massa van het volk scheidt waar het betreft het dragen van verantwoordelijkheid en het nemen van beslissingen.’
Aan ons de opdracht om het antwoord te formuleren op de vraag wie vandaag de feitelijke beslissingsmacht heeft en in het verlengde daarvan, zou moeten hebben. Zolang wij ons die vraag niet stellen zal de PvdA moeten toezien hoe extremisten en populisten het ideaal van recht en vrijheid voor iedereen door spreiding van macht, kennis en inkomen om zeep helpen en krijgen wij het verloren vertrouwen niet terug.